Vistula AW 2011/2012

Na Vistulę zacząłem zwracać uwagę jakieś dwa lata temu, kiedy przez wspólnych znajomych poznałem Wojtka Bednarza, głównego projektanta firmy po odejściu you know who. Kraków to małe miasto, wszyscy się znają, dziwne wręcz było, że poznaliśmy się tak późno.

Zeszłoroczna kampania reklamowa, garnitury w kratę, przywodziła na myśl styl Toma Forda. Stylistycznie bardzo mi się to podobało, ale nie mogłem zrozumieć dlaczego modele mają tak fatalnie dopasowane ubrania.  Tegoroczna kampania jest według mnie lepsza. Pachnie fajną włoszczyzną. Garnitur w duży prążek, genialnie dobrana poszetka i inne dodatki, odpowiednie dopasowanie. Całość w klimatach Zegna, jak dla mnie dobry kierunek.  Kiedy więc przyszło zaproszenie na pokaz, spodziewałem się, że właśnie taki klimat będzie królował na wybiegu.

Vistula to firma której nie sposób ignorować. To jedna z tych marek, która rzeczywiście ubiera polską ulicę. To polskie Boggi czy Brooks Brother’s, firma instytucja, która w dużym stopniu kształtuje gust Polaków. Do salonu Vistuli prowadzi się młodego człowieka po garnitur na maturę. Do salonu Vistuli idzie młody mężczyzna kupujący swój garnitur na ślub. W garniturze Vistuli zaczynamy swoją karierę zawodową.  Po ofercie takiej firmy spodziewam się solidnej bazy, klasycznych ubrań, które dają możliwość znalezienia się w każdej sytuacji. Ubrań, które nie będą się starzeć, bo najczęściej będą noszone wiele lat. Tak, uważam, że Vistula to firma pomnik i nosi na sobie brzemię odpowiedzialności za styl Polaków. Z tą myślą, szedłem na pokaz Vistula jesień- zima 2011/ 2012, który odbył się 13.09.2011 roku na terenie Wyścigów Konnych na Służewcu, w imponującym, wybudowanym do tego celu namiocie.

Już po pierwszych kilku zestawach widać było kilka charakterystycznych tendencji i wyznaczników nowej kolekcji.  Garnitury w duże mocne wzory pojawiały się rzadko. Dominowały  materiały będące melanżem różnych kolorów, z daleka wyglądają na jednolite, jednak są zrobione z nici różnych kolorów. Takie melanżowe ubrania bardzo dobrze się nosi. Łatwo komponuje z dodatkami, które mogą „podchwycić“ któryś z kolorów materiału. Myślę, że oparcie kolekcji na takich materiałach, to świetny wybór.

Wyłogi marynarek, zgodnie z obecnym trendem, są bardzo wąskie. Pamiętajmy, że osobom o szerokich ramionach takie wyłogi jeszcze bardziej je podkreślą, co może dać nienajlepszy efekt. To ubrania zdecydowanie dla mężczyzn szczupłych.  


W większości zestawów rzucają się też w oczy bardzo małe patki przy kieszeniach. Mi niespecjalnie się podobają i zastanawiałem się, czy nie lepiej już było w ogóle w nich zrezygnować.

Garnitury noszone były z bardzo krótkimi spodniami, odsłaniającymi nie tylko buty, ale też spory kawałek skarpetki. Mam nadzieję, że ulica podchwyci te kierunek.

Wśród całej kolekcji garniturów widziałem tylko kilka pasków, jedną dwurzędówkę. To w jednym z takich garnitrurów robiono obecną kampnię reklamową. Mam niedosyt tego typu ubrań. Nie tylko ich styl mi się podobał, ale miałem wrażenie, że i proporcje są lepsze.

Żałowałem, że większość (o ile nie wszystkie z wyjątkiem dwurzędówki) garniturów ma z tylu tylko jeden szlic. Wcześniej na to nie zwróciłem uwagi, ale wydaje mi się, że jeden szlic podkreśla wady postawy czy dopasowania ubrania. Musi biec idealnie, najmniejsze zaburzenie jest barzdo wyraźne. Marynarki z dwoma szlicami chyba łatwiej zakrywają niedoskonałości budowy.


Przyznam szczerze, że najbardziej podobały mi się ubrania casualowe. Zacznijmy od ubrań wierzchnich.

Do Vistuli w tym sezonie wybierzmy się po klasyczne budrysówki. Niestety, tylko w kolorze czarnym.
Pikowana kurtka, to kolejna rzecz z pokazu, którą chciałbym mieć w swojej szafie. Podobały mi się też trencze, ale je (zwłaszcza wełniane z pasem) powinni wybrać tylko panowie szczupli.

Ale najbardziej podobały mi się płaszcze do połowy uda. To bardzo dobra długość. Nadaje płaszczowi lekkości i sportowego charakteru. Nie skraca sylwetki, nie przytłacza.

Pokazany na zdjęciu powyżej brązowy płaszcz jest według mnie świetny (tylko te patki…) i mam zamiar wybrać się do salonu Vistuli spróbować go na sobie.

Ciekawe były również kurtko-marynarki. To taka rzecz, która fajne będzie wyglądać z wełnianym krawatem, bawełnianą muchą, albo po prostu narzucona na sweter. Daje możliwość znalezienia się w różnych stylach.

Sportowe estawy kombinowane (wśród nich marynarki z nakładanymi kieszeniami i listewką) również zwracały uwagę.

Podobały mi się również aksamitne smokingi, zwłaszcza te bez jedwabnych wykończeń. Myślę, że te marynarki doskonale sprawdziły by się jako marynarki casualowe do wzorzystych koszul i dżinsów.

Generalnie, po całym pokazie miałem wrażenie, że kolekcja rozpada się na dwie części. Jedna to ubrania fashion. Tu dokonano mocnych ingerencji w proporcje, niestety według mnie ze złym skutkiem. O czym mówię? Głównie o długości marynarek. Sięgał czasem tylko do połowy pośladków. Rozumiem, taki jest trend, ale… takie marynarki wyglądają dobrze TYLKO na osobach bardzo szczupłych, o wąskich biodrach i prawie bez talii.

Odrobinę większe biodra i mocniej zarysowana talia powodują, że marynarka odstaje jak spódnica, pupa jest mocno podkreślona i wygląda jak kaczy kuper. Modele młodsi, o chłopięcych sylwetkach wyglądali w tych garniturach dobrze. Modele o bardziej męskich figurach, fatalnie. Niestety dość sporo było na pokazie takich kaczych kuprów.

To samo dotyczy spodni z niskim stanem i obniżonym krokiem. Do końca nie wiem, czy obniżony krok w garniturowych spodniach to zabieg świadomy, czy błąd w dopasowaniu do sylwetki modela, ale wiem, że najczęściej nie wyglądało to dobrze. 


Druga część ubrań to ubrania, nazwijmy umownie, style. Tu proporcje były bardziej klasyczne i zdecydowanie korzystniej wypadali w nich modele starsi. Niestety tych ubrań było bardzo mało.

Na końcu pokazał się projektant i powiem szczerze, wyglądał najlepiej z całego pokazu. Garnitur trzyczęściowy w mocną kratę, dwurzędowa kamizelka, spodnie z fałdkami i dużym mankietem. Do tego świetnie dobrana poszetka i krawat. Ten garnitur też znajdziecie w kolekcji Vistuli.

Na cały pokaz patrzę z mieszanymi uczuciami. Mam wrażenie, że Vistula mocno przechyliła wajhę w stronę młodych mężczyzn. Androgeniczne, efebowate sylwetki- to dla nich jest większość tych ubrań. Ale bądźmy szczerzy, jeśli się jest bardzo wysokim i bardzo szczupłym, prawie wszystko wygląda na człowieku dobrze. Co ma zrobić reszta?

Vistula od lat reklamuje się hasłem – „The men’s world“. Obawiam się, że coraz bardziej jest to „The boy’s world“.

foto. Andrzej Belina-Brzozowski