Tadeusz Januszkiewicz, szewc, ul. Chmielna 10.

Jego zakład mieści się na Chmielnej obok słynnego Kielmana. Bywalcom tego bloga nie trzeba go przedstawiać. Pan Tadeusz Januszkiewicz to człowiek instytucja. Kielman jest wizytówką miasta. Sławne nazwisko, przyciągający uwagę sklep. Januszkiewicz jest szewcem dla wtajemniczonych. Podąża za nim sława znakomitego rzemieślnika robiącego ponoć najwygodniejsze buty w Warszawie. 

Pan Tadeusza zaczął się uczyć szewstwa w Zambrowie w wieku 16 lat. Tam w czasie okupacji ukrywał się jego mistrz, Zygmunt Łukasiewicz.  Dopiero po zakończeniu wojny razem przyjechali do stolicy. Januszkiewicz  podjął pracę w Wojskowej Centrali Handlowej czyli osławionych sklepach za żółtymi firankami. Zapytałem mistrza jak się czuł się on, chłopak z AK-owską kartą, robiąc buty bohaterom spod Lenino. Pan Tadeusz wzruszył ramionami- „Kiepsko, ale takie były czasy“.

Z ważnych punktów w życiorysie trzeba jeszcze wspomnieć współpracę z Centralnym Ośrodkiem Badawczo Rozwojowym, gdzie razem z wybitnymi ortopedami projektował obuwie dla różnych zawodów. Pamiętacie juniorki? To właśnie dzieło Januszkiewicza. 

Pod dziesiejszym adresem szewc osiadł w 1980 roku. 

Proces zamawiania nie różni się zbytnio od innych zakładów. U Januwszkiewicza jest wystawionych dużo gotowych butów. Taki materiał poglądowy znacznie ułatwia dogadanie sprawy. Zawsze łatwiej na przykładzie pokazać każdy szczegół zamówienia. Pod ręką są też katalogi znanych światowych marek. Z wyborem stylu nie będzie więc problemu. 

Z wyborem skóry będzie już większy. Szewca nie stać na poszukiwanie rzadkich i najwyższej jakości skór u producentów rozsianych po calej Europie. Ograniczony jest ofertą rodzimych hurtowni. Podstawą kolekcji są skóry ze Skoczowa.  Czasem dostępne są skóry włoskie czy hiszpańskie. Kiedy zamawiałem buty widziałem parę naprawdę ładnych skór brązowych, w tym piękną koniakową. Do ostatniej chwili wahałem się między koniakowymi lotnikami i czarnymi widenkami. Zdecydowałem się na wiedenki. 

Januszkiewicz, tak jak Wielądek, utyskuje nad obniżoną jakością skór w tych czasach. Liczy się pośpiech, procesy garbownicze są więc skracane. Podobno jest to problem wszystkich garbarni na świecie. Polskie skóry mają u mistrza dobrą markę. Skoczowska garbarnia uchodzi za najlepszą, ma ponoć wielu zagranicznych odbiorców. Jednak najwyżej mistrz ceni skory niemieckie. Oczywiście nie ma problemu żeby uszył buty ze skóry powierzonej mu przez klienta. 

Ja miałem ułatwione zadanie. Szukałem czarnej skóry na proste wiedenki z nakładanym noskiem i ażurem na kancie. 

Parę słów o stylu Januszkiewicza. Sam mistrz powtarza w kółko słowo „smak“. „Trzeba mieć smak“, „ze smakiem“, „smaczek“- to słowo odmieniane tu przez każdy przypadek. Dobrego szewca od złego, odróżnia właśnie smak w ukształtowaniu kopyta. Do tego trzeba mieć „talent i oko“. Reszta to technika. 

Muszę przyznać, że buty jakie można tu oglądać wyglądają pięknie. Bardzo szczupły glanek, eleganckie i lekkie linie buta, dyskretna podeszwa, lekko podniesiony obcas… Po prostu piękne. Buty mają według mnie tą rzadką właściwość, że pozostając klasycznymi, są świeże i nowoczesne. Ani śladu ciężkości i toporności. 

Komfort to drugie słowo klucz. Już przy braniu miary widać, że doświadczenie w pracy z ortopedami ma tu duże znaczenie. Obwód stopy jest mierzony w dwóch pozycjach. Najpierw stojąc normalnie, później naciskając na stopę z całej siły. Jak tłumaczy mistrz, chodzi o to, żeby zaobserwować jak się „rozchodzi“ układ kostny. Podeszwa kopyta nie jest pozostawiona płaska (jak u niektórych innych szewców), a profilowana aby pasowała do naszych stóp. Chodzi o to, żeby but zapewniał jak najwięcej punktów podparcia. Wtedy naciska rozkłada się równomiernie na stopie i nogi mniej się męczą. 

W czasie pracy w COBR zespół którego częścią był szewc, badał „polską stopę“.Z tego wysnuł Januszkieicz wniosek, że nosek buta powinien być ustawiony dokładnie naprzeciwko pięty (w większości butów przesunięty jest delikatnie do środka).  Tak właśnie konstruowane są buty na Chmielnej o czym przekonałem się około 6 tygodni później. 

Wybrałem bardzo uniwersalny styl. But do noszenia z granatowym garniturem na najbardziej oficjalne okazje. Dziurkowanie na nosku lekko obniża formalność, ale według mnie dodaje butom stylu, powoduje, że są bardziej interesujące. 

Poziom wykończenia, detal, wszystko jest bez zarzutu. Buty pasują oczywiście bardzo blisko nogi. Wyprofilowana podeszwa to pierwsza rzecz jaką zauważyłem po założeniu ich na nogi.  Pasują świetnie.   Szczegółowa ocena komfortu będzie możliwa dopiero za jakiś czas. Pewnie nie prędko, bo aura zniechęca do noszenia nowych, ślicznych pantofli. 

Na koniec rada mistrza.  Butów na skórze nie należy podklejać gumą. Klej na butaprenie zniszczy skórę. W lecie opary z kleju, przejdą przez pory skóry i buty mogą być wręcz parzące. 


Specjalistyczna Pracownia Obuwia, Tadeusz Januszkiewicz
ul. Chmielna 10, Warszawa, 
tel: 22 827 93 60
januszkiewicz.chmielna.waw.pl