Sartoria Ambrosi, via Giovanni Nicotera 103, Neapol.

Nazwisko Ambrosi napotykałem tu i tam w sieci, zawsze otoczone nimbem wyjątkowego krawca, czy wręcz najlepszego spodniarza świata. Internetowa kariera Ambrosich, to przykład skutecznego marketingu szeptanego. Jestem przekonany, że Ambrosi był znany lokalnie, ale to blogi i fora internetowe zdecydowały o jego międzynarodowej karierze. Tak dużej, że syna Antonio, Salvatore trudno zastać w Neapolu, jeździ do klientów od Japonii po Amerykę.  Firma ma zamiar wypuścić w niedalekiej przyszłości linię spodni ready to wear.

O co tyle hałasu? Będąc w Neapolu musiałem się o tym przekonać.

Spodnie to problematyczny element mojej garderoby. Myślę, że jest tak u wielu z nas. Przywiązujemy więcej wagi do marynarek. W moim przypadku jest jeszcze kwestia znalezienia właściwego kroju dla mojej budowy ciała. Pisałem już o tym, ale gdy pytałem polskich krawców jaki krój powinienem nosić, od każdego słyszałem inną odpowiedź. Na via Giovanni Nicotera 103 szedłem więc w nadzieją na rzetelną ekspertyzę, co facet o mojej budowie ciała powinien nosić od pasa w dół…

Spotkanie było umówione z Salvatore na facebooku. Przyjął mnie jego ojciec, który nie zna ani słowa po angielsku. Teraz wiem, że spotkanie z Ambrosim można odbyć w zasadzie milcząc. Cel wizyty może być tylko jeden, cała resztę można wytłumaczyć na migi. Jednak po przywitaniu trafiła z moją rękę słuchawka telefonu. W niej odezwał się po angielsku kobiecy głos. Kobieta oświadczyła, że będzie tłumaczem. Zapytałem, czy to połączenie lokalne, bo nie chcę narażać krawca na dodatkowe koszty. „Dzwonię z Miami, ale nie przejmuj się. Mam tanie połączenia do rodziny“- oświadczyła siostra Antonio.  Zacząłem moją rundę pytań. Jaki styl spodni powinienem nosić. Antonio pokazał te jakie miał na sobie.  Miały dwie fałdki na zewnątrz, były wąskie i wykończone mankietem na 4,5 cm.  Upewniłem, się, czy doradza spodnie z dwoma fałdkami osobie o szerokich biodrach. Czy aby nie będą poszerzać optycznie? Si, si…

Zdałem sobie sprawę, że taki krój to bodaj jedyny krój jaki szyje Ambrosi. Nie ma wyjścia. Jeśli chcę spodnie z tej pracowni będą miały dwie fałdki skierowane na zewnątrz i mankiet. Nie ma dyskusji. Takie spodnie widuje się tu na wszystkich. Od biznesmanaów wychodzących od Rubinacciego, po policjantów w mundurach. Nie wiem czy widziałem tu mężczyznę w spodniach o innym kroju.

Dostałem do ręki próbniki. Wybrałem materiał (szara flanela). Antonio zapytał czy wolę 19 czy 18 a może 17 cm na dole nogawki. Poprosiłem, żeby sam zdecydował. Wybrał 19 cm. Na migi pokazałem, że chcę aby spodnie były zapinane na guziki, wyposażone w dwie kieszenie z tyłu i to było wszystko.  Głos w słuchawce poprosił, żebym zjawił się kolejnego dnia o 10.00 na przymiarkę.

Wyjąłem jeszcze aparat. Antonio, widać przyzwyczajony do blogerów, dziennikarzy i turystów, ustawił się do zdjęcia  z pewnością profesjonalnego modela. Sam sugerował wypróbowane ustawiania.

Przymiarka następnego dnia poszła bez słowa. I zaczęło się oczekiwanie. 

Parę tygodni później odebrałem na poczcie zwykłą kopertę z czymś co miało być najlepszymi spodnimi świata.

Wnętrze spodni wykończone jest materiałem koszulniczym dla większego komfortu.

Pierwsze wrażenie znakomite. Poziom wykonania, detale, dbałość o szczegóły jakich wcześniej nie widziałem. Fałdki zabezpieczone rygielkami, wewnątrz dwie linie guzików które mają lepiej trzymać spodnie w pasie. Mankiety odpinane na guziki (tak aby od czasu do czasu usunąć z niech brud). To parę charakterystycznych dla Ambrosiego szczegółów wykończenia. 

Rygielki wzmacniają szew. Widać tu tez boczne stębnowanie które biegnie przez całą długość spodni.

Kieszonka na monety okazała się zupełnie nieprzydatna. 

Założyłem spodnie od razu (dlatego na zdjęciach widać poprzeczne zgięcia powstałe w trakcie przesyłki) i już nie chciałem ich zdjąć.

Po paru dniach noszenia wiedziałem już, że będzie to dominujący w mojej szafie krój. Takie spodnie mam właśnie zamiar nosić. Ale jedna para nie wystarcza.

Zamówiłem parę metrów różnych materiałów i pobiegłem na Hożą do pana Mystkowskiego. Pokazałem mu włoskie spodnie. Cmokał z uznaniem nad dbałością wykonania.

Zostawiłem materiał na dwie pary i włoskie spodnie na wzór. Tak… pozwoliłem sobie na ten akt szpiegostwa przemysłowego i poprosiłem o skopiowanie spodni Amborosiego z małymi zmianami. Po pierwsze chciałem, żeby były nieco szczuplejsze w udzie, po drugie o jeden centymetr dłuższe, po trzecie z kieszeniami „w ramce“ (chodzi o to, żeby nie odstawały). Pan Mystkowski zastrzegł, że taki poziom wykończenia (kieszonka na monety, mankiety na guziki i stębnowanie na szwach bocznych) u niego nie będzie możliwy, zwłaszcza w jego zwyczajnej cenie.  Mi oczywiście zależało na proporcjach i kroju. Poprosiłem, żeby dokładnie przeniósł głębokość fałdek i ich długość. Poprosiłem też o rygielki nad fałdkami.

Spodnie zostały wykonane według ustaleń i oto jak wyglądają.

Według mnie prezentują się lepiej niż spodnie z Włoch.  Są to klasyczne sportowe spodnie z ciężkiego materiału cavalry twill o widocznej fakturze. Myślę, że materiał lepiej się układa niż flanela spodni od Ambrosiego.

Mam zamiar pozostać wierny temu krojowi jeśli chodzi o spodnie sportowe. Krój garniturowych muszę jeszcze przemyśleć, ale na pewno będzie nawiązywał do tych. 


Fałdki, których tak się bałem okazały się świetnym rozwiązaniem. Dzięki nim kantka biegnie do samego pasa, a to optycznie wydłuża i wyszczupla sylwetkę. Fałdki powodują też, że spodnie są znacznie wygodniejsze niż te bez nich. I co tu dużo mówić- myślę, że dodają stylu i wyglądają świetnie.

Dlaczego spodnie Ambrosiego uważane są za dzieło sztuki? Nie myślę, żeby chodziło o krój. Raczej poziom wykonania i dbałość o szczegóły. Są świetne, nie mam tu wątpliwości.

Jednak jak dla mnie, najlepsze spodnie świata szyje się teraz na Hożej.