Koszule non iron.

Pastowanie butów i prasowanie koszul nie należy do moich ulubionych czynności. Z lenistwa zakupiłem więc koszulę non iron.

Producent obiecywał, że po praniu i suszeniu będzie się nadawała do noszenia. Obietnicę spełnił. Rzeczywiście, po praniu dobrze ją strzepnąłem, wyprostowałem rękawy i powiesiłem na wieszaku. Wyschnięta była gładka, może nie idealnie, ale nadawała się do założenia bez prasowania.

Niestety, nie nadawała się do dłuższego noszenia. Po godzinie czy dwóch byłem cały mokry. Koszula potwornie gryzła. Biegłem niemal do domu żeby zrzucić z pleców feralny nabytek. Następnego dnia wykonałem parę telefonów i znalazłem odpowiedź dlaczego tak się stało.

Materiał na koszule non iron nasycany jest amoniakiem. Proces ten wyrównuje włókna bawełny, prostuje je. Powoduje, że nitki stają się sprężyste i odporne na zgniecenia. Nadaje też koszulom specyficzny połysk. Ten sam amoniak jest jednak odpowiedzialny za nieprzyjemne swędzenie i powoduje pocenie. Być może jestem na niego szczególnie wrażliwy, ale jak słyszę, problem z koszulami non iron ma wiele osób. Ratunkiem może być kilkakrotne pranie koszuli. Powinno wypłukać amoniak i zamienić koszulę w zwykłego „gniota“.

Oscar Wilde zapytany, po powinien zrobić dżentelmen jeśli się spoci, odpowiedział „Dżentelmen się nie poci“. Koszule non iron? Nigdy więcej.


P.S. Wczoraj dowiedziałem się o nominacji mojego bloga do nagrody Oskary Fashion. Będzie mi bardzo miło, jeśli zagłosujecie w plebiscycie tu.